AlterBug

" နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်"     စကားပြောတတ်ခါစ ကလေးများသည် အလွန်အမေးအမြန်းထူ၏။ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ်လည်း မေးမြန်းတတ်ကြကုန်၏။     ဤသို့ နှိုက်နှိုက်ချွတ်ချွတ် မေးကြသောအခါ လူကြီးမိဘတို့သည် စိတ်ရှည်လက်ရှည် နားလည်အောင် ဖြေကြားခြင်းမရှိပဲ မရေမရာဖြေကြားပြီးလျှင် တိုတိုနှင့်စကားကို ဖြတ်လိုက်လေ့ရှိကြ၏။ ဤသို့ တိုတိုနှင့်ဖြတ်လိုက်သောကြောင့် ကလေးများကနားမလည်နိုင်သဖြင့် ထပ်မံ၍ မေးမြန်းကြသောအခါ အော်ငေါက်ကာ လွှတ်လေ့လည်းရှိကြလေသည်။ သို့ဖြစ်သောကြောင့် ကလေးများတွင် ပေါ်၍လာသော သိချင်စိတ်၊ တတ်ချင်စိတ်၊ စုံစမ်းချင်စိတ်တို့မှ တစ်စတ်စ ယုတ်လျော့၍ သွားကြကုန်၏။     မောင်လူအေး ငါးနှစ်သားအရွယ်တုန်းက ဖွားဒွေးကြီးနှင့်အတူ ဓမ္မကထိကအကျော် ဘုန်းတော်ကြီးတစ်ပါး၏ တရားကိုနာရန် မုပွန်ဘုရားရင်ပြင်တော်ပေါ်သို့ လိုက်ပါသွားလေသည်။ ထိုဘုန်းတော်ကြီး ဟောကြားသောတရားတွင် ပြည့်တန်ဆာမ ဆိုသောစကားတစ်လုံး ပါ၍လာ၏။ ထိုစကားကို မောင်လူအေး နားမလည်ချေ။ တရားပွဲပြီး၍ အိမ်သို့အပြန် လမ်းထဲတွင် ဖွားဒွေးကြီးအား ပြည့်တန်ဆာမဆိုသော စကား၏အဓိပ္ပာယ်ကိုမေး၏။ "ပြည့်တန်ဆာမဆိုတာ မိန်းမရွှင် ဆိုတာပေါ့ဟဲ့" ဟု ဒွေးကြီးက ဖြေလေသည်။ ...

ပန်းသည်      မြန်မာပြည်တွင် ဘုရားများစွာရှိ၏။ ထိုဘုရားများစွာတို့တွင် ပန်းသည်တို့လည်း များစွာရှိလေသည်။ ထိုများလှစွာသော ပန်းသည်တို့အနက် ရွှေတိဂုံစေတီတော် အနောက်စောင်းတန်းတွင် ပန်းရောင်းနေသော ပန်းသည်တစ်ယောက်၏ အကြောင်းကို ရေးသားလိုရင်းဖြစ်သည်။ သူ၏အမည်အရင်းကို မဖော်ပြလိုပြီ၊ မှတ်သားရလွယ်ကူစေရန်အတွက် သူ့အား မသိန်း ဟု ခေါ်ကြပါစို့။     မသိန်းသည် ပန်းသည်တို့အနက် အတော်ပင် ယဉ်စစရှိ၏ အပြောလည်းကောင်း၊ သဘောလည်းကောင်း၊ အပြုအပြင်ကိုလည်းကောင်း၊ သူ့မှာအကောင်းချည်းစုနေလေတော့သည်။ သို့ဖြစ်သောကြောင့်တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတွေ သူ့ဆိုင်မှာချည်း ပန်း၀ယ်ကြလေသည်။     စနေ၊ တနင်္ဂနွေနေ့များတွင် မသိန်း ပန်းဆိုင်၌ တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတွေ မစဲ တသဲသဲနေတော့၏။ ထိုနေ့များတွင် မသိန်း အလုပ်ရှုပ်လှ၏။ ပန်းကိုလည်းပို၍ရောင်းရ၏။ စေတီတော်မြတ်ကြီးမှာလည်း ခါတိုင်းထက်ပိုမို၍ ပန်းများဖြင့် ပူဇော်ခြင်းကို ခံရလေသည်။  တက္ကသိုလ်ကျောင်းသားတို့သည် မသိန်း၏ဆိုင်တွင် ပန်း၀ယ်ယုံမျှမကသေး၊ ထိုင်ကာ စကားပြောနေကြသေး၏။ မသိန်း၏ဆိုင်မှာနေ၍ လက်ဖက်ရည်ကို မှာ၍သောက်ကြသေး၏၊ ကွမ်းယာများကိုလည်း ၀ယ်၍စားကြသေး၏။ ပြီးမှသာလျှင်...

စာဖတ်ရန် သင်ယူခြင်း။      အမေရိကန်ပညာရေးတွင် အရေးအကြီးဆုံးပြဿနာတစ်ခုမှာ ကလေးများကို စာဖတ်တတ်အောင် သင်ပေးခြင်းဖြစ်သည်။ လက်ရှိတွင် အမေရိကန်အစိုးရနှင့် ပုဂ္ဂလိကကျောင်းများသည် နည်းလမ်းများစွာကို အသုံးပြုလျက်ရှိသည်။ ဤနည်းလမ်းအများစုသည် phonics ဟုခေါ်သော စနစ်ပေါ်တွင် မူတည်သည်။ အသံထွက်စနစ်သည် စာလုံးများကို ၎င်းတို့၏ စကားပြောသံများဖြင့် ချိတ်ဆက်ပေးသည်။     Phonics သည် ကလေးများအား မည်သည့်စာလုံးများကို စကားလုံးများတွင်အသုံးပြုကြောင်းနှင့် ၎င်းတို့အသုံးပြုရသည့်အကြောင်းအရင်းကို နားလည်စေရန် ကူညီပေးသည်။ အသံပိုင်းဆိုင်ရာတွင် ကလေးများသည် သူတို့ကြားရသည့် အသံများကို ကိုယ်စားပြုသည့် စာလုံးများကို ရေးတတ်ကြသည်။      အမေရိကန် ကျောင်းသား အတော်များများဟာ စာလုံးတွေရဲ့ အသံကို တစ်ယောက်တည်း သင်ယူကြပါတယ်။ တွဲသုံးတဲ့ စာလုံးတွေရဲ့ အသံတွေကိုလည်း လေ့လာတယ်။ ကလေးတွေက သူတို့မသိတဲ့ စကားလုံးတွေကို မြင်တဲ့အခါ စာလုံးတွေရဲ့ အသံကို ပြောတတ်ကြတယ်။ ထို့နောက် အသံများကို ပေါင်းစပ်လိုက်ကြသည်။     ဥပမာအားဖြင့်၊ ကလေးသည် "c" ၏အသံကိုမှတ်မိရန်သင်ယူသည်။ ထို့နောက် "a" နှင့် "t" ဟူသ...